Umów bezpłatną konsultację

Indywidualne konsultacje z psychologiem i mentorem.
Rozplanowanie i mentoring.
Kompleksowe wsparcie rozwoju osobistego i akademickiego.

Jak możemy Ci pomóc – krok po kroku

1. 🎓 Czym są działalności pozaszkolne?
2. 🗓️ Oferta We, University – rozplanowanie i mentoring
3. 👩‍🏫 Osoba koordynująca
4. 🌱 Dlaczego rozwój pozaszkolny jest ważny?
5. 🏛️Działalności pozaszkolne a uniwersytety
6. 🌞 Działalności pozaszkolne a wakacje
7. ❓FAQ – najczęściej zadawane pytania

Nie wszystko, co najważniejsze, dzieje się w szkolnej ławce. To, jak uczeń spędza czas po lekcjach, często mówi więcej o jego motywacjach, predyspozycjach i potencjale niż same oceny. 

Działalności pozaszkolne – oparte na własnych wyborach, pasjach i ambicjach – stają się przestrzenią prawdziwego rozwoju: bardziej osobistego, dojrzałego i świadomego.

To właśnie one pozwalają budować profil kandydata na studia, który nie tylko spełnia formalne wymagania, ale ma ukształtowany charakter. 

W We, University wspieramy uczniów w planowaniu i realizowaniu takich inicjatyw – tak, aby rozwój po godzinach szkolnych był nie tylko bogaty, ale i przemyślany.

🎓 Czym są działalności pozaszkolne?

Działalności pozaszkolne to wszelkie inicjatywy, w które uczeń angażuje się poza godzinami lekcyjnymi – czyli po „dzwonku”. 

W odróżnieniu od formalnej edukacji szkolnej, mają one charakter ponadprogramowy, swobodniejszy i często mocniej osadzony w indywidualnych zainteresowaniach ucznia, jego predyspozycjach, stylu działania oraz planach akademickich. 

Ich celem jest wspieranie wszechstronnego rozwoju, który nie kończy się wraz z ostatnią lekcją, lecz toczy się dalej – w przestrzeni samodzielnych decyzji, eksploracji i osobistych wyzwań. W tej właśnie przestrzeni uczniowie mogą rozwijać umiejętności, na które często brakuje czasu w szkole, pogłębiać wiedzę w wybranych dziedzinach, testować pomysły, zdobywać doświadczenie praktyczne i budować pewność siebie.

Rozwój pozaszkolny może przyjmować wiele form – wielopłaszczyznowych lub skoncentrowanych na jednej dziedzinie – w zależności od osobowości, zasobów czasowych, ambicji i kierunku rozwoju ucznia. 

W dużym uproszczeniu można wyróżnić dwa główne jego cele. Pierwszym z nich jest eksplorowanie i odkrywanie – dominujące w pierwszej fazie liceum. To czas testowania zainteresowań i predyspozycji: uczeń próbuje różnych aktywności, sprawdza, które dziedziny go wciągają, jakie formy pracy lubi najbardziej, czy lepiej funkcjonuje w działaniach z góry zorganizowanych, czy może czuje się lepiej jako lider i inicjator oddolnych przedsięwzięć. Poznaje też swój styl działania, kulturę pracy, wytrwałość i gotowość do podejmowania wysiłku. 

Drugim celem jest zgłębianie i specjalizacja, która następuje zazwyczaj w późniejszych latach liceum. 

Uczeń, mając już pewien obraz siebie, zaczyna budować ciągłość i głębię działań – wybiera mniej inicjatyw, ale poświęca im więcej czasu, energii i refleksji. Dobrze zaplanowany rozwój w tym etapie powinien mieć strukturę – poszczególne aktywności powinny wynikać z siebie nawzajem, a każda kolejna stanowić krok naprzód w wybranym kierunku.

Rozwój pozaszkolny nie powinien być mechanicznym zbieraniem aktywności do CV. 

Jego prawdziwa wartość tkwi w dojrzałości podejmowanych decyzji: w tym, że uczeń potrafi świadomie wybrać aktywność, zrozumieć jej wpływ na własny rozwój, określić, czego się dzięki niej nauczył i jak wykorzysta to doświadczenie dalej. 

Dojrzałość ta przejawia się również w umiejętności refleksji: co dana działalność mówi o mnie, jak mnie zmienia, czego wymagała i co przyniosła. To właśnie poziom zaangażowania, motywacja oraz osobiste przemyślenia czynią działalność pozaszkolną naprawdę wartościową – nie jej skala, prestiż czy popularność.

Działalności pozaszkolne można podzielić na różne płaszczyzny tematyczne – choć nie każdy uczeń musi eksplorować wszystkie z nich. Niektórzy są bardziej ogólnorozwojowi, inni – szybko profilują się jako humaniści, inżynierowie, społecznicy czy przedsiębiorcy. Wyróżniamy m.in.:

• rozwój sportowy – może mieć charakter wyczynowy (np. udział w zawodach) albo ogólnorozwojowy (budowanie kondycji, dyscypliny, wytrwałości),
  
• działalność społeczną i wspólnotową – np. wolontariat, praca z innymi, działania oparte na wartościach, relacjach międzyludzkich i budowaniu wspólnotowości.
  
• rozwój przedmiotowy ponadprogramowy (super-curricular) – np. olimpiady, konkursy, uniwersyteckie kursy wakacyjne, udział w programach badawczych i projektach naukowych,
  
• umiejętności badawcze (academic research) – zdobywane poprzez projekty analityczne, interdyscyplinarne, oparte o metodologię naukową i samodzielne eksplorowanie zagadnień akademickich,
  
• rozwój przedsiębiorczy i przywódczy – poprzez tworzenie inicjatyw, organizowanie zasobów, kierowanie zespołami, realizację projektów własnych,
  
• doświadczenia zawodowe i praktyczne – m.in. praktyki, staże, działania w środowiskach branżowych, które pozwalają uczniowi zrozumieć realia danej ścieżki kariery.
  

Ważne, by w każdej z tych płaszczyzn uczeń samodzielnie dobierał tematy i formy zaangażowania. To może być intensywny udział w jednym konkursie naukowym albo regularna aktywność w klubie sportowym. 

Liczy się autentyczność, przemyślana motywacja i stopień zaangażowania – a nie ilość „zaliczonych” aktywności. Mądry rozwój pozaszkolny to taki, który inspiruje, zmusza do wysiłku, a potem daje satysfakcję z pokonywania barier i osiągania kolejnych etapów. To dzięki niemu uczeń nie tylko lepiej poznaje siebie, ale także buduje unikalny profil osobowy i akademicki – spójny, świadomy i przekonujący w oczach selektywnych uniwersytetów.

🗓️ Oferta We, University – rozplanowanie i mentoring

Rozwój pozaszkolny, aby był naprawdę wartościowy, nie powinien być przypadkowy – musi być dobrze zaplanowany, przemyślany i wspierany. Dlatego w We, University oferujemy uczniom dwutorowe wsparcie w postaci Afterschool Development Scheme (ADS), na które składają się: indywidualne rozplanowanie działań oraz regularny mentoring.

Pierwszym filarem ADS jest stworzenie spersonalizowanego planu rozwoju pozaszkolnego. Powstaje on na podstawie predyspozycji, zainteresowań, dostępności czasowej oraz celów akademickich ucznia – z uwzględnieniem planowanych kierunków studiów. 

Schemat ten obejmuje zarówno działania realizowane w trakcie roku szkolnego, jak i inicjatywy wakacyjne, stanowiąc spójną mapę działań na cały okres przygotowań do aplikacji na uczelnie. Co ważne, plan ten nie jest sztywnym harmonogramem do „odhaczania zadań”, ale dynamicznym narzędziem wspierającym ucznia w wyborze takich działań, które faktycznie rozwijają – merytorycznie, osobowościowo i społecznie.

Drugim filarem jest mentoring, czyli comiesięczne spotkania (1–2 razy w miesiącu) z członkiem kadry We, University. 

Podczas tych spotkań uczeń poddaje refleksji bieżące działania: analizuje, czego się nauczył, co dana aktywność mu daje, jak go zmienia i w jaki sposób przekłada się na jego profil akademicki. Mentoring pomaga uporządkować doświadczenia, zrozumieć ich sens i połączenia, nazwać rozwijane kompetencje i predyspozycje, a także rozpoznać bariery, które mogą pojawiać się po drodze – i uczyć się je przezwyciężać. 

To właśnie refleksja czyni doświadczenia edukacyjnymi. Sama aktywność – nawet najbardziej prestiżowa – nie daje jeszcze wartości rozwojowej, jeśli nie zostanie przemyślana. Mentoring jest więc konstrukcją, która wzmacnia znaczenie działań pozaszkolnych i pozwala uczynić je realnie użytecznymi – zarówno dla rozwoju osobistego, jak i dla procesu aplikacyjnego na uczelnie wyższe.

Dzięki ADS uczniowie nie tylko lepiej wykorzystują swój czas pozalekcyjny, ale także uczą się świadomie kierować własnym rozwojem. A to – z punktu widzenia selektywnych uniwersytetów – jest jedną z najcenniejszych cech dojrzałego kandydata.

👩‍🏫 Osoba koordynująca

Agnieszka Jurczak – psycholog, diagnosta i terapeuta w trakcie certyfikacji, specjalizująca się w terapii skoncentrowanej na rozwiązaniach. Pracuje z dorosłymi i młodzieżą od 14. roku życia, oferując wsparcie w wyborze ścieżki edukacyjnej i zawodowej, szczególnie w kontekście studiów za granicą. 

Jest autorką szkoleń z psychologii sportu dla tancerzy oraz współtwórczynią programów diagnostycznych w edukacji.

Specjalizuje się również we wspieraniu osób z zaburzeniami lękowymi, depresyjnymi, problemami z samooceną i komunikacją.

W pracy wykorzystuje potwierdzone empirycznie metody terapeutyczne, teorię growth mindset, koncepcję grit i teorię wielorakich inteligencji Gardnera. Korzysta z profesjonalnych narzędzi diagnostycznych Harrison Assessments, Morrisby oraz testów PTP.

🌱 Dlaczego rozwój pozaszkolny jest ważny?

Nie istnieje uniwersalna recepta na to, ile działalności pozaszkolnych powinien podejmować uczeń ani jak długo powinny one trwać. 

Najważniejsze jest nie to, „ile” i „jak długo”, ale „dlaczego” i „po co”. Szkoła, mimo swojej wartości, nie jest w stanie nauczyć wszystkiego – nie przygotowuje choćby do konstruktywnego popełniania błędów, zarządzania sobą w działaniu, odkrywania własnych predyspozycji przez praktykę czy doświadczania realnych kontekstów wykorzystania wiedzy. 

To właśnie działalności pozaszkolne wypełniają te luki: pozwalają rozwijać zainteresowania i pogłębiać je z czasem, wzmacniają kompetencje społeczne i emocjonalne, kształtują umiejętności organizacyjne, przedsiębiorcze i badawcze. 

Pozwalają też uczyć się rzeczy, które w szkole obecne są tylko fragmentarycznie – jak np. akademicka metodologia, interdyscyplinarność, czy aplikacja wiedzy w kontekstach zawodowych.

Uczniowie, którzy angażują się świadomie i konsekwentnie, potrafią lepiej niż inni udowodnić, że mają nie tylko wysokie oceny, ale też refleksję, ambicję i kierunek działania. 

Pokazują, że nie tylko chcą rozwijać potencjał, ale rzeczywiście to robią. Są proaktywni, zaangażowani i zdolni do przekładania własnych doświadczeń na konkretne umiejętności, wiedzę i postawy. W oczach uniwersytetów to właśnie tacy kandydaci – zbudowani przez autentyczny rozwój pozaszkolny – mają największy potencjał, by odnieść sukces w środowisku akademickim.

🏛️Działalności pozaszkolne a uniwersytety

Powszechnie mówi się, że uczelnie zagraniczne „wymagają” działalności pozaszkolnych. To uproszczenie. 

Renomowane i selektywne uniwersytety, dysponując liczbą kandydatów znacznie przekraczającą liczbę miejsc, rzeczywiście oceniają coś więcej niż tylko świadectwa i wyniki egzaminów. Sięgają po szersze spojrzenie: analizują CV, pytają o motywacje w esejach aplikacyjnych, czytają listy rekomendacyjne – często także od mentorów spoza szkoły. 

We wszystkich tych dokumentach kandydat ma okazję zaprezentować nie tylko swój potencjał akademicki, ale również osobowość i postawy, refleksyjność, dojrzałość i kierunek rozwoju.

To właśnie działalności pozaszkolne nadają treść i autentyczność tym elementom aplikacyjnym. Dzięki nim kandydat może wiarygodnie opowiedzieć o swoich motywacjach, pokazać, jak zdobywał doświadczenie, jak uczył się na błędach, jak rozwijał zainteresowania i kompetencje czy jak angażował się w budowanie wspólnotowości.

Jeśli uniwersytet zapyta o umiejętność konstruktywnego przechodzenia przez porażki, trudno będzie oprzeć odpowiedź wyłącznie na lekcjach szkolnych, gdzie błędy często są piętnowane.

Jeśli pojawi się pytanie o przygotowanie do studiów medycznych, kandydat musi pokazać nie tylko wiedzę, ale też empatię, dojrzałość emocjonalną i świadomość zawodu – cechy kształtowane zwykle poza klasą, w inicjatywach społecznych czy praktykach. Jeśli aplikujemy na uczelnię badawczą, jak uniwersytety z grupy Russell w Wielkiej Brytanii czy Ivy League w USA, potrzebna jest znajomość podstaw academic research – czego nie zapewni tradycyjna edukacja, chyba że uczeń realizuje program IB z rozszerzonym esejem badawczym (Extended Essay) lub A-levels z EPQ. A ponieważ uniwersytety te bardzo dbają o social learning i uczenie się studentów nie tylko od profesorów, ale też od samych siebie, będą również uważnie weryfikowały postawy prospołeczne kandydata i szukały w jego aplikacji dowodów na umiejętności społeczne i budowanie wspólnotowości.

Dowiedz się więcej na temat programu IB w We, University https://weuniversity.pl/informacje/korepetycje-ib/o-maturze-miedzynarodowej-ib-dp/

Rozwój pozaszkolny nie tylko pozwala zdobywać konkretne umiejętności i wiedzę. On dostarcza historii, które dają się opowiedzieć w aplikacji – historii, które świadczą o gotowości do studiowania, determinacji i samodzielnym kierunku rozwoju. Bez tych historii aplikacja pozostaje sucha i mało przekonująca. Z nimi – staje się osobista, silna i wyrazista.

🌞 Działalności pozaszkolne a wakacje

Działalności pozaszkolne a wakacje

Choć rozwój pozaszkolny powinien być procesem ciągłym, to właśnie wakacje oferują uczniom wyjątkowe możliwości, które trudno zrealizować w trakcie roku szkolnego. 

Gdy znika codzienny rytm lekcji, pojawia się przestrzeń na działania wymagające większego zaangażowania czasowego – praktyki, staże, projekty badawcze czy intensywne programy uniwersyteckie. To właśnie wtedy łatwiej zdobyć doświadczenie w środowiskach zawodowych, wziąć udział w kursach akademickich lub rozwinąć własną inicjatywę.

Lato to również czas licznych „summer schools”, organizowanych przez uniwersytety z myślą o licealistach. Te programy – jeśli są dobrze dobrane – pozwalają nie tylko posmakować życia akademickiego, ale przede wszystkim uczyć się w sposób pogłębiony i refleksyjny, często w konkretnym obszarze zainteresowań. 

Znów najważniejszy jest jednak świadomy wybór: nie każda letnia szkoła rzeczywiście wnosi coś do rozwoju ucznia. Liczy się nie tyle prestiż miejsca, co faktyczna wartość edukacyjna i „learning benefit” – czyli to, czego uczeń się nauczy, co zrozumie i jak przełoży to na dalszy rozwój.

W trakcie roku szkolnego z kolei naturalnym wyborem są aktywności lepiej integrujące się z codziennym rytmem nauki – jak rozwój przedmiotowy, projekty społeczne czy indywidualne inicjatywy. Niezależnie od pory roku, chodzi zawsze o to samo: by działać dojrzale, regularnie i z refleksją – a nie tylko „dla CV”.

❓FAQ – najczęściej zadawane pytania

Czy uniwersytety potrzebują działalności pozaszkolnych?
Formalnie – nie zawsze. Ale w praktyce – zdecydowanie tak. Renomowane uczelnie nie szukają jedynie „dobrych uczniów”. Szukają dojrzałych, samodzielnych kandydatów o wyraźnym profilu, zrozumieniu siebie i realnym potencjale do studiowania. Trudno taki obraz zbudować wyłącznie na podstawie ocen i wyników egzaminów. Dobrze zaplanowany rozwój pozaszkolny to jedno z najlepszych narzędzi, by przekonująco pokazać uczelniom, kim naprawdę jesteś – zarówno jako osoba, jak i przyszły student.

Jakie działalności powinienem wykonywać?
Zadaj sobie inne pytanie: w co zaangażował(a)bym się po lekcjach, gdyby aplikacja na uniwersytet w ogóle nie istniała? To właśnie tam kryje się prawda o Twoich pasjach, potencjale i kierunku rozwoju. Najlepsze działania to te, które wynikają z autentycznej ciekawości i osobistej motywacji, a nie z chęci „wyglądania dobrze na papierze”. Nie chodzi o budowanie CV. Chodzi o rozwój profilu, umiejętności i dojrzałości – i o to, by uczelnia zobaczyła w Tobie kandydata, który pasuje do ich akademickiego środowiska.

Ile działalności pozaszkolnych powinienem wykonywać?
Nie ma jednej liczby. W amerykańskim systemie aplikacyjnym (Common App) można wpisać do 10 aktywności – ale to nie oznacza, że trzeba mieć 10. Czasem jedna, ale głęboko przeżyta i znacząca inicjatywa mówi więcej niż lista drobnych epizodów. Kluczowe jest to, czy potrafisz opowiedzieć, dlaczego dana działalność była dla Ciebie ważna, co Ci dała i co z niej wyniosłeś. Uniwersytety nie szukają spektakularności – szukają sensu, spójności i autentycznego zaangażowania.

Gotowy na świadomy rozwój po dzwonku?

Dojrzały rozwój pozaszkolny to nie wyścig, lecz dobrze przemyślana droga – prowadzona zgodnie z Twoimi zainteresowaniami, planami i tempem. W We, University pomożemy Ci ją zaplanować i przejść z uważnością, refleksją i wytrwałością. Niezależnie od tego, czy jesteś na początku liceum i dopiero eksplorujesz swoje możliwości, czy już wiesz, co chcesz studiować – wspólnie zbudujemy ścieżkę, która nie tylko wzbogaci Twoją codzienność, ale także otworzy drzwi na wymarzoną uczelnię.